Zeven dagen lang zwerven door de verlaten straten van Koewala Loempoer

Yeh yeh, I know: "wat een zooitje daar!"

Over een tweetal uurtjes is het zover: dan landt Silvie terug in het land van de Sultan, na haar diplomatisch bezoek aan een prinses in Belgie die met haar prins getrouwd is (en een welgemeende "Horas" gewenst aan Sofie en Andy!).

Henna-kunst op de blote voetjes vlak voor de conservatieve moskee!
Zelfs de locals bleven in bewondering staan kijken...

En wat heb ik de voorbije zeven dagen allemaal uitgespookt? Heb ik met niet verveeld - dit is een vraag die andere reizigers me enkele keren hebben gesteld en die, in alle waarschijnlijkheid, bij sommigen onder jullie ook al wel gerezen zal zijn.

De avond dat Silvie vertrok was er een soort lichtstoet door de stad omwille van het Boeddhistisch feest Vesak (Wesak) Day, dat gevierd wordt ter ere van de geboorte, leven en dood van de Boeddha. Ik vond het persoonlijk een beetje een tegenvaller, maar kom, het kan niet allemaal zo indrukwekkend als Thai Pusam zijn he.

Gezien ik deze week heb gekozen voor de extreme budget package (m.a.w. een schraal kamertje van 2x2m, geen airco maar wel een fan, en GEEN beestjes), bleek het niet echt aangenaam te zijn om er 's avonds "gezellig" wat te lezen of een film te zien. De enige realistische optie was dan ook om mijn avonden te spenderen in Chinatown, waar een constante stroom van toeristen, bedelende monniken en kreupelen voor de nodige entertainment zorgden - dit allemaal natuurlijk mits enkele Tiger of Guinness beers!

Vrijdagnamiddag heb ik mezelf laten opmeten bij een kleermaker in Little India (dezelfde waar Sil haar Salwar Kameez heeft laten maken), zodat hij een broek van me in viervoud kon bijmaken. En gezien ik vier keer een meter te veel stof had gekocht (echt waar, dit stuk van de stad stikt van de textielwinkels - en wat een woordspeling maar weer!), worden er a la carte vier assorti hemdjes bijgemaakt, mits aankoop van 4x0.5m stof, want voor een hemdje is 1.5m stof nodig. Nuttige info, nietwaar?

Vlak achter deze kleermaker is een soort bruine kroeg onder het gelijknamige hotel, The Coliseum, nog eentje uit het koloniale tijdperk (1921 om precies te zijn). Daar ben ik wat gaan afkoelen met een frisse pint, en omdat ik wat moest lachen met een trio Maleisiers die een fles Ballantine's scotch soldaat hadden gemaakt, vroegen ze mij om me bij hen te voegen. Belg zijnde, was ik hier niet meteen voor te vinden, maar ja, die lui stonden erop. En toen bleek dat een van de twee Indiers (de derde was een Malay van hoog aanzien) getrouwd was met een Brusselse, kon het niet anders dan dat ik mee op stap moest in Bukit Bintang, de uitgaansbuurt van KL. Gelukkig hebben ze als echte sugar daddies voor mij gezorgd, want anders was ik wel een serieuze duit kwijt! (Bovendien was dit de eerste keer in bijna vier maanden dat ik nog eens echt op stap ben geweest eya! en is het me niet ontgaan hoeveel ratten er 's nachts op straat rondlopen, maar dan echt wel veel...)

Malay van hoog aanzien dragen altijd van die dure, glimmende hemdjes.
Hier zien we een ex-militair en vader van de gouverneur van Johor Bahru.
Links staat onze Brusselaar-in-spe en rechts de politie uw vriend.

Nu, om de indruk teniet te doen dat ik hier niets anders doe dan bier drinken, moet ik toch even melden dat ik mijn ochtenden spendeer (behalve dan de ochtend na de avond van hierboven, want de katers hier zijn geweldig pijnlijk, moet iets te maken hebben met dat tropisch klimaat) aan het bestuderen van de pojeezie van W.B. Yeats en E. Pound. De namiddagen daarentegen worden gevuld met het lezen van meer prozaisch werk, zoals de Republiek van Plato of de Oedipus-trilogie van Sophocles. De oude Grieken blijven me intigreren, en dat is niet alleen omdat de vrouwen destijds rondliepen met een enkele ontblote borst!


Bovendien heb ik in een klein Indisch boekenwinkeltje een werk van Rabindranath Tagore gevonden, een Bengaalse schrijver die een diepe indruk op Yeats heeft nagelaten, waarvoor Yeats Tagore's Gitanjali naar het Engels heeft mee vertaald, en waar ik al jaren naar op zoek ben, maar nu wel een ander heb gevonden (Lipika, voor de geinteresseerden). Gisteren heb ik onder de Petronas Towers een grote boekenwinkel ontdekt -- o horror -- en natuurlijk weer boeken gekocht, dit keer The Spirit of Romance van E. Pound (een moeilijke, nogal ontoegankelijke analyse van de troubadourtraditie in Europa, komt perfect uit want ik was ook naar opnames van dergelijke muziek aan het luisteren; en blijkt dat zo'n opnames in Pound z'n tijd gewoon nog niet bestonden!), Selected Poems van T.S. Eliot en ook gedichten van R. Frost (alle drie Amerikanen die van groot belang waren voor het literair modernisme). Gevolg is wel dat ik momenteel iets te veel boeken heb hier, zeer onhandig als backpacker/flashpacker/fudge packer/badpakker.

Waarom doe ik mezelf dit toch aan?

Never will I believe there is any change
Can blot out of my memory this life
Sweetened by death, but if I could believe,
That were a double hunger in my lips
For what is doubly brief.
Yeats, "The Two Kings", 1913

Lees dit in het licht van Nietsches idee van de "eternal recurrence" (no. 341, The Gay Science, 1887): 
"The greatest weight   -- What, if some day or night a demon were to steal after you into your loneliest loneliness and say to you: 'This life as you now live it and have lived it, you will have to live once more and innumerable times more; and there will be nothing new in it, but every pain and every joy and every thought and sigh and everything unutterably small or great in your life will have to return to you, all in the same succession and sequence--even this spider and this moonlight between the trees, and even this moment and I myself. The eternal hourglass of existence is turned upside down again and again, and you with it, speck of dust!' [...]"

Maar nu zijn al twee uren voorbij en ga ik Silvie oppikken aan KL Sentral Stesen!