Melaka impressies

Enkele impressies van een weekje Melaka:

Snotnoedels in slijmsaus

De eerste paar happen was even slikken (!), maar eigenlijk was dit best een lekker schoteltje, zeker als er nog even gedipt wordt in wat chili met sojasaus. De naam klonk als Wei Jiao, Lao Wei maar 't kan feitelijk eender wat zijn hoor. Blijkt dat Lao Wai 老外 "oude buitenlander" betekent, dus erg ver geraak je niet met m'n aanwijzingen! Dus Chinezen onder jullie: any clue as to the name of this dish?

Melaka beach 90210

Silvie stelde een gezellige wandeling langs het strand voor, met eventueel een verfrissende duik in de zee, maar viel ons dat even tegen! Langs een hotel stootten we op een vuile kuststreek, nee nee geen wit strand uit de boekskes, maar bruine modder waar genetisch mislukte krabbetjes en evensvormen tussen vis en amfibie hun dagen slijten. Volgt nog wel een raar filmpje van.



Karaoke op de Groenplaats

Zoals algemeen geweten zijn Chinezen gek op karaoke, waharvan hier dan ook een smaakmakertje. Jammer van het geluid, ze hadden hun speakers op maximum gezet en mijn kleine cameraatje kan dat niet aan.

Saturday Night Boom Car Fest

Blijkt dat enkele tientallen lokale hippe jongeren op zaterdagavond rond 23u langs de MacDo parking congregeren om hun laatste audiosnufjes tentoon te stellen. Ze hangen allemaal nog wel vast aan de wat eenvoudige trance van enkele jaren terug (geen elektro, industrial, deep house, drum'n'bass, zelfs geen streepje metal! ergo: eenheidsworst), maar het was wel een leuke ervaring.

Wat niet op deze filmpjes te zien is, is de eenzame, wat afgezonderde en iets oudere "boom boy", die met zijn proto-boom car wat Maleisische pop-tunes stond te draaien. Niemand stond rond zijn wagen. Alle andere wagens overstemden de zijne. Misschienwas dit wel de pionier die de Melaka boom car subcultuur destijds opstartte; nu echter niet meer dan een vergeten figuur in een vergeten hoek op een stuk beton langs een McDonald's filiaal in een postkoloniaal, kitcherig stadje. Iemand de Last Post, please.

De maan in het zenit

Eergisteren stond de volle maan hier in het zenit. Dat komt omdat wij vlak bij de evenaar zitten. Een eventuele lichte schommeling van het videobeeld kan te wijten zijn aan de pintjes die we bij de plezante Chinezen hadden gedronken.

Ik ben een beetje gaan opzoeken over de maan en kwam het volgende te weten:

Wist U dat:
De maanfasen overal ter wereld gelijk lopen maar dat er een verschil is in de manier waarop we de maan zien?
Dat we steeds dezelfde kant van de maan zien?
Dat er verschillen zijn tussen het noordelijk en het zuidelijk halfrond?
Met name dat de maan op het noordelijk halfrond van links naar rechts beweegt en op het zuidelijk halfrond van rechts naar links?

http://www.netaxs.com/~mhmyers/dnunder.html

En ook dat het eerste kwartier en laatste kwartier omgekeerd zijn op het zuidelijk halfrond?
Dit ontdekten we enkele weken geleden in het planetarium in KL. Daar stond het eerste en het laatste kwartier beschreven zoals het waarneembaar is op het zuidelijk halfrond. Ik dacht eerst dat ze een fout hadden gemaakt, hehe. Wel vreemd, want Maleisië bevindt zich nog net op het noordelijk halfrond en er stond nergens bij vermeld dat er verschillen waren tussen noordelijk en zuidelijk halfrond.

http://www.woodlands-junior.kent.sch.uk/time/moon/hemispheres.html

Melaka City Melaka the City

Wat ons betreft, mogen ze deze stad gerust Klein Amsterdam noemen: gezellig geplaatst langs de oevers van een riviertje, enkele kerken en een stadhuis uit het koloniale tijdperk, netjes met opschrift Stadthuys, veel terrasjes (wat zeer ongewoon is in dit land), een overdaad aan toeristen, verborgen bordelen en "happy endings" - enkel de koffieshops zijn vervangen door kopitiams.

We besluiten hier een week of twee te blijven, even cultuursponzen, als het ware. De eerste drie dagen houden we ons met niet-toeristische zaken bezig: Sil werpt zich op de montage van haar vlinderfilm, ik heb net het autobiografisch verslag van een Engelse dichter in de loopgraven van WO1 uitgelezen. Vandaag hebben we de oudste officiele tempels van het land bezocht, en zowaar een miniatuurversie van Bart tegen het lijf gelopen! Een Chinese versie van Sven hebben we ook al gezien, maar daar hebben we geen foto van.
 



Zeer oude minaret

Den Bart in Sin Hua 

In de freggelgrot!

The Seremban Cinema Experience

Volgens de critici hier in Maleisië (the "most successful Malaysian filmin terms of global reach,") stond ons een prachtig epos te wachten met verbluffende special effects en magische momenten. We stellen ons daarbij de vraag: gaat het om een cultuurverschil of is het een kwestie van slechte smaak. Wij hopen op het laatste. Uiteraard zal dit niet ons laatste cinemabezoek zijn hier. Het zou ook kunnen dat we gewoon een slechte keuze hebben gemaakt, een mens komt wel vaker slechte films tegen in de zalen.

Toch is het bewonderenswaardig dat een film van zulk lage kwaliteit zijn weg naar de zalen kan vinden. De acteurs hebben een cursus overacting gekregen. De scenarist heeft alles naar zijn hand gezet. De personages krijgen door een enkele dialoog een levenslange band. Mijn eigen eerste green key experiment was beter dan alle green keys in de film, en dat zegt heel wat. De kleurcorrecties waren ondermaats, verschilden zelfs tussen shots uit eenzelfde scène. Voor de blanke prins werd een 12-jarig uitziend prulventje gecast dat het nog niet zou halen voor een Nutella-reclame. Het hoofdpersonage, Merong, de legendarische stoere koning die iets te lang in het Oedipuscomplex is blijven hangen, stootte iets te veel oergeluiden uit hoewel ze wel bij zijn overdreven spiermassa pasten. De pruiken, oh my God, de pruiken! Chinese vrouwen die Engels praten tegen elkaar, een Romein met een snor, zwaardsteken naast het lichaam... moet ik nog doorgaan? Hoe dan ook, we hebben ons geamuseerd. Het was wel koud in de zaal en de deur werd al opengedaan tijdens de laatste 5 minuten van de film. Ik ben benieuwd naar een volgende cinema-ervaring!
http://www.youtube.com/watch?v=2hasCIdPpsw

http://www.youtube.com/watch?v=EBXOsKdnaf4

http://www.youtube.com/watch?v=3Qk5Vl6Abwc

Hiep hiep hoera!!!

Ik loop wat achter met m'n posts, maar de verjaardag van Silvie moet toch op de correcte dag geplaatst worden. Also Leute, hier geht's! :-)

Verjaardagsontbijt: nasi, mee, susu soya, air dan kek pisang.

Zonder cocktails, zonder champagne, zelfs zonder pizza en zonder gezonde Jorge -- maar de poets-wederom-poets is wel dat ze haar verjaardag de hele week nog mag vieren!

En niet vergeten, mannen van de wereld: het is ook wereldvrouwendag he.

Vieruurtje: kei-goeie hamburger!

Een genodigde

Kuching makan kek pisang

Life of a loba

Weet iemand wat voor dier dit is?

En hier hangt een goeie A4 op onze kamer: op het eerste zicht lijkt dit misschien op reclame voor een verstopt toilet, maar dan: "crime scene - do not cross" en "khalwat" (= illicit proximity): "jangan coba coba!" (Do not try to try). Beware of Satan!

De befaamde en overheerlijke Roti Canai

Terwijl Silvie 's morgens kan smullen van haar roti pisang, denk ik even wat anders te proberen: de roti tisu - en viel me dat even tegen! Een ultragesuikerde, wafer thin pyramid, die meer thuishoort op het hoofd van Urbanus dan op mijn bord.

Cameron Highlands - Jungle George's Gunung Jasar Trek

Na een aangename busreis van 5 uur komen we aan in het dorpje Tanah Rata in de groene, koele Cameron Highlands. In het koloniale tijdperk kwamen de Britse plantagehouders hierheen om te bekomen van de tropische hitte: airco bestond toen immers nog niet!

Buiten wandelen is hier niet veel te doen; toch duurt het twee dagen vooraleer we een van de vele bergwandelingen ondernemen. Wellicht moesten wij ook wat bekomen...

Omdat ons verteld wordt dat een meer dan gemiddelde conditie vereist is voor de beklimming van de Gunung Jasar (1696m),  en ook omdat haar darmpjes parten speelden, beslist Silvie om een alternatieve route te nemen, welke zuidwaards gaat naar een waterval. Ik spreek met de gids af om 13u30 en voeg me bij een jong, heel vriendelijk Hollands koppel, die me m.i. wel erg veel vragen stellen. Ze zijn al drie maanden door Zuid-Oost Azie aan het reizen, dus waarschijnlijk hebben ze te lang geen Nederlands gesproken.

Eerst lopen we even door een groentenplantage, waarna we een pad afslaan en vrijwel onmiddellijk een stroompje inlopen. De Hollanders en de gids dragen flipflops, ik mijn zware waterbestendige boots. Legerfetisj. Na amper vijf minuten begint het te regenen, en als het hier regent, dan word je nat. De jungle hier is heel anders dan op Pangkor. Slangen en muggen zijn hier quasi niet, het is er hier gewoon te koud voor. De enige beesten zijn enkele rare vogels en boomkikkers, die vogelgeluiden maken in de kruinen.

De klim is maar met momenten steil, transpiratie quasi nihil - dus die waarschuwing over fysieke conditie lijkt me wat overroepen. Jawel, zelfs Sil had deze klim zonder al te veel blazen aangekunnen! Enkele uren later zitten op de top, we babbelen nog wat met de gids over Maleisie en Marokkanen, en na een vlotte afdaling nemen we afscheid. Uiteraard worden eerst nog snel de facebookaccounts uitgewisseld.

Bij de terugkomst in de guest house is Sil al terug. Blijkt dat ze op haar avontuur twee kolen heeft gekregen van Indonesische gastarbeiders. Die gasten zijn ook nergens beschaamd voor - alsof er nog niet genoeg wind waait langs de bergtoppen!