Promontorium Divinum Orientalis: Kukup & Tanjung Piai

Ietwat wacko, Chinese sportleraar

De dag na ons kort bezoek aan Singapore hebben we een bus genomen naar Pontian Kecil, waar we van plan waren een taxi te nemen naar Kukup, een vissersdorp in de zuidwestelijke tip van het schiereiland. Eenmaal aangekomen echter vertelden de taxichauffeurs ons dat, als we enkele kilometers verder zouden gaan, tot aan Tanjung Piai, we van een veel mooier zicht zouden genieten. Kukup, zo vertelden ze, was niet meer dan een lelijk Chinees dorpje.

Flexibel zoals we zijn, besluiten we de taxi te nemen naar Tj. Piai. De rit was best aangenaam; de wagen zelf deed Silvie denken aan haar oude Mitch...

Een halfuurtje later worden we gedropt aan de enige resort van het dorp (de taxi was plots ook weg), waarvoor een groot uithangbord staat met onderstaand opschrift. Amper een jaar geleden hadden we het andere staartbeentje van het Eurazisch continent bezocht in Portugal (de Romeinen noemden deze neus van Europa het Promontorium Divinum, ook wel Sacrum of Magnum), dus dit vonden we wel bijzonder.

Lo and behold: a tourist trap!

  

Promontorium Divinum Occidentalis - toch wel mooier dan Orientalis!

Jammer genoeg had Tanjung Piai buiten deze uiteindelijk toch maar abstracte waarde bitter weinig te bieden. De resort was overdreven duur voor wat het was (monopolie!), het bizarre, zeer nabije zicht op de drukste vaarroute ter wereld had enkel, if you like, een postindustriele schoonheid (vlak voor ons lag de haven van Singapore, rechts van ons de straat van Melaka met daarachter Indonesie), en de "Tanjung Piai National Park" had meer weg van een tropische Lilse Bergen dan wat de benaming doet veronderstellen. Gelukkig maar dat ik die avond zelf het park al was gaan prospecteren! Een nacht hier en de volgende dag zouden we na ons ontbijt (incl. in de prijs) een taxi naar Kukup nemen. We hadden een vermoeden dat de taxichauffeurs van Pontian Kecil, allemaal Malay, ons naar Tj. Piai hadden gestuurd omdat het dorpje en de resort ook Malay waren, en niet Chinees zoals Kukup.

De haven van Tanjung Piai

Het ontbijt in de resort was een complete grap: er was een lege buffettafel voor ons klaargemaakt; het ontbijtmenu was identiek aan het avondmenu (dwz. noedels en rijst). Oh, toch, we zagen nog sandwichkes staan bij de voorgerechtjes en hapjes -- maar al het brood was op. Vreemd, want we waren de enige gasten. Alles was hier VEEL te duur voor NIETS, we hebben dat ook duidelijk gemaakt en zijn dan maar richting Kukup vertrokken.

Jawel, Tg. Piai was echt een prachtig gebied!

Daar was eigenlijk ook niets te zien, hoewel we wat hadden gelezen over de unieke mangroves daar en het feit dat een groot deel van het dorp op stelten in het water is gebouwd. Dit bleek ter plekke meer praatjes en plaatjes dan realiteit te zijn; en we zijn een uurtje later dan ook maar terug naar Pontian Kecil vertrokken, waar we wat lekker Malay hebben gegeten en vervolgens de bus genomen naar Kuala Lumpur. Het Promontorium Divinum Orientalis kan geenszins "tippen" aan zijn westerse naamgenoot te Cabo da Roca.

Malaysia: Truly Asia...

De hoofdstraat te Kukup

De drijvende dorpen van Kukup

Het Promontorium Divinum Orientalis heeft betreurenswaardig noch charme, noch schoonheid, noch noemenswaardige cultuur. Gelukkig resten ons over dergelijke landeinden nog de woorden van de Portugese dichter Luis Vaz de Camões:

Aqui, onde a terra se acaba e o mar começa...