Op avontuur met Cecile en Paul: een relaas, Pt 2

Op zes september worden we door onze nerveuze chauffeur naar Georgetown, Penang, gebracht, waar Silvie en ik de goede man de weg moeten wijzen naar het voortreffelijke Eastern & Oriental Hotel (hier verblijven Paul en Cecile), en van daar naar het immer gezellige Star Lodge (hier verblijven Sil en ik). De eerste avond wordt de voltallige crew van de E&O ingezet door Paul "dim sum" om voor ons wat te eten te vinden. Yum yum!

We bezoeken ook het volgens de regels van Feng Shui gebouwde woonhuis van Cheong Fatt Tze, destijds een van de rijkste mensen ter wereld (ook wel de Rockefeller van het Oosten genoemd).

 Vroeg in de volgende ochtend nemen we de boot naar het door velen wel gekende eiland Langkawi, zo'n 120 km naar het noorden, tegen de grens met Thailand. Achter ons doet een klein ventje het in zijn broek; naast ons moet een oudere man zeer luid braken en het duurt niet lang of de familie en vrienden moeten meedoen. Dolle pret in het slavenruim!

 

De hevige regen drijft wel de beestjes naar binnen!

Bij het aanmeren zien we wat donkere bewolking en zodra Silvie en ik onze spulletjes eindelijk van de rug kunnen laten zakken, begint het stevig te waaien en regenen. Dit houdt een tweetal dagen aan. Er heerst heel wat onduidelijk omtrent het regenseizoen van Langkawi: sommigen stellen dat het nu begint, anderen dan weer dat het ten einde loopt. Op het net vernemen we zelfs dat het hier verandert van jaar tot jaar of zelfs dat er niet echt een regenseizoen is, eerder kleine seizoentjes.

Hoe dan ook kunnen we de eerste dagen niet veel anders doen dan lezen, converseren met de medegasten en whisky drinken op dit taxfree eiland - wat zeer helpt om in slaap te vallen tijdens de luidruchtige aanwezigheid van de talloze kikkers rondom de Pondok Keladi. Twee dagen later vernietigt de gastheer Rosidi de vijvers - met een kikkerholocaust als gevolg.

 

Hieronder links is een foto van de slaapvertrekken van Cecile en Paul in de Four Seasons Resort in het noordoosten van het eiland; rechtsonder eentje van ons spinnenkamertje.

 

Zodra we wat beter weer verwachten, reserveren we een redelijk prijzige, maar zeer gesmaakte kayaktocht in het mangrove-bos (bij de aan te raden Dev's Adventure Tours). We worden gewaarschuwd voor deze relatiekraker (we nemen dit eerst aan als een grapje, maar het blijkt de spanningen tussen ons tot een hoogtepunt te brengen!) alsook voor de vele giftige slangen die in de bomen hangen. Het minste tikje tegen een stam of tak kan eentje in je kayak doen vallen -- waarop je instant in het ondoorzichtige en door slangen geinfesteerde water moet springen. Silvie zit niet bepaald ontspannen voorin...

Wat later gaan we nog langs een fish farm (waar ze de Giant Grouper hebben) en een vleermuisgrot. 

De stilte hier en de echo van de weinige geluiden maken dit een bijzondere plek

 

Van Cecile en Paul heb ik nog een mooi en herinneringswaardig verjaardagskado gekregen: een Maleise kookles van de topchef in het Four Seasons Resort! Gelukkig moest ik niet zielsalleen koken (zoals meestal thuis) en deden de vrouwen netjes mee. Het was een gezellige namiddag en we hebben ons eigen potje kunnen eten. Silvie wees zelfs beleefd het potje van de topchef af, ze vond haar eigen ("but I like it sweet") potje lekkerder. Welbedankt!

  

Op onze laatste dag rijden we met een brommer nog een deel van Langkawi rond, en het moet gezegd worden: het is een van de mooiste eilanden die we tot nu hebben gezien. Typische Noord-Maleisische beelden zijn natuurlijk de groene heuvels gelegen achter de groene rijstvelden -- een beeld dat bijvoorbeeld ook in Thailand te vinden is, maar zo goed als niet in het zuiden van Maleisie.

 

Met een klein hartje (maar  Silvie en ik komen in december een weekje terug, dan eindelijk niet meer reizen en een beetje echte vakantie!) verlaten we daags nadien dit mooi eiland -- gelukkig niet met de boot, maar met het vliegtuig -- en hebben we nog een dagje Kuala Lumpur. Er wordt dan ook naarstig geshopt voor de vele arme kindjes in het Belgenland!

Cecile, dochter Silvie en Paul "the Dim Sum" - het was een geslaagde reis!

Op avontuur met Cecile en Paul: een relaas, Pt 1

De tijd dringt en de koning drinkt (een glas zoete, bruine Arak) - we hebben het hier zo druk gehad de laatste weken, dat ik permanent zo goed als een maand achtersta met deze blog. Het is inmiddels 28 september in Kuching (Borneo), het regenseizoen is in opmars, het is nu na middernacht en om 6u moeten we eruit om de boot te halen. Maar Blogeus wint het van Morpheus! Of Blogeus het ook wint van de internetverbindingen langs de rivier Rajang, betwijfel ik...  

Na het iets te snelle afscheid op KL Sentral Stesen (incl. een traantje van Silvie), blijven wij met z'n tweetjes achter. De stad is zich volop aan het voorbereiden voor de Hari Raya op 30 augustus (letterlijk: hoge dag), dat het einde van de heilige maand Ramadhan inluidt; en Hari Merdeka (letterlijk: onafhankelijkheidsdag) op 1 september. Dit jaar is het toevallig dat beide dagen zo dicht bijeen vallen. De Hari Raya volgt de maankalender, de Hari Merdeka de zonnekalender.

Overal hangt de Maleisische vlag uit; iedereen krijgt enkele dagen vrij, zelfs de gastarbeiders uit Bangladesh, Indonesie en Myanmar - dit zijn hun enige vrije dagen per jaar, wordt mij verteld. En de straten zijn vol mensen die maar wat rondhangen. Ik voel een vreemd, soms gespannen sfeertje. In Little India zie ik een Indier twee Chinezen aftuigen met zijn brommerhelm. Toeristen zie je amper. (Ik heb in die massa geen foto's getrokken: de sfeer was er te vreemd, Silvie is zelfs niet mee naar buiten gegaan toen.)

Op 1 september tenslotte is het ook feest voor ons: Cecile en Paul, de moeder van Silvie en haar vriend, komen ons bezoeken, en dit voor wel zeventien dagen! We gaan de eerste avond heerlijk Malay dineren in het koude restaurant van hotel Chulan; de tweede avond genieten we van de verfijnde Italiaanse Franse keuken van restaurant Frangipane op Changkat Bukit Bintang, de jetsetbuurt van KL.

Na twee dagen vochtige hitte volgt de heerlijke koelte van de Cameron Highlands

  

De Cameron Highlands, waar we bijna een half jaar geleden ook al een drietal dagen vertoefd hadden, biedt ons aardbeien, thee en koele winden aan - en deze keer ook luxekamers... Onze eerste uitstap hier is wellicht niet meteen volgens de normen van de oudere generatie, maar een oude Maleisische taxi ("teksi") met chauffeur weten ons veel bij te brengen en te onderhouden.

  

De volgende dag: het zelfde, enkel met een toch wat betere gids, mooiere uitzichten, en een overweldigende ervaring in "the mossy forest" (wat volgens de gids betekent: "for rest"), met afsluiting in een insecten- en slangenpark.

  

Het prachtige verborgen moswoud ergens in de bergen. Silvie heeft er nog een raar kabouterfilmpje van.

Op de top. De wolken zie je op je af komen, maar plots hoor en voel je ze zelfs. Amazing experience!

  

En op onze laatste avond in Brinchang in de Highlands proberen we de alomtegenwoordige "steamboat"!

Op avontuur met Jan en Elke: een filmpje

De "laatste" nacht in Koewala Loempoer

De allerbeste beef noodle soup van 't stad! Yeah!

Onze laatste dagen met Jan en Elke brengen we door in Kuala Lumpur, waar we (nog maar eens) een Chinese stoet zien passeren, een tempel bezoeken, waar Jan & Elke enorm veel moeten shoppen, en waar we een namiddag doorbrengen in de grootste shopping mall van Zuid-Oost-Azie!

In de fancy buurt van Bukit Bintang drinken we een cocktail of twee, Elke koopt een laserpen die honderden meters ver reikt, en op een nachtmarkt in Little India maakt ze haar keuze voor de ideale hijab, de hoofddoek van de moslims.

Silvie brandt een wierookstokje voor een dierbaar iemand.

 

Jammer dat we dit niet op film hebben, maar het is duidelijk dat we ons hier moesten haasten!

Nadat de oplossing voor Elke's klacht over de ultraminimale inhoud van haar glaasje Pimm's likeur
een kleiner glas ofwel veel meer ijs blijkt te zijn, besluit ze op bier over te gaan. Bier smaakt immers altijd.

De shopping mall van Berjaya Times Square. Zoals al eerder vermeld, is dit het grootste winkelcomplex van Z-O-Azie en met een dag geraak je er niet niet niet door! Wat we ondertussen wel hebben gemerkt, is dat terwijl Duitsland het land van de worst is, Maleisie het land van de eenheidsworst is. Waarmee ik enkel wil benadrukken dat bijna alle winkels en stalletjes exact de zelfde merchandise te bieden hebben. Zo krijg je eender welk complex volgestouwd. Hoe die winkels daarna draaiende blijven, zoals hier toch wel het geval is, kunnen we niet verklaren. "Het Maleisie-mysterie" door D. Brown.

Op een eerder bezoek aan deze consumptiewaanzin, waren we het Berjaya Times Square Themes Park, ofwel Cosmo's World, al eens tegengekomen - en vonden we het idealiter om er naartoe te gaan met Jan & Elke - want het huisvest immers, naast een legioen van andere pret- en kotsperikelen, de grootste overdekte achtbaan ter wereld. En zelfs het kindertreintje was populair!

 

 

"Crow" van Shellac

 

Na ons bezoek aan de indrukwekkende Petronas Towers (waarbinnen ik een plekje kende met sofa's en witte wijn met niveau: twee oases van genot in dit land), gingen we nog langs Little India, of moet ik zeggen Little Elke-town...

Anda di Belgia? Tidda!